 O tym jak wykorzystując atomowy warun udało się urobić zimowy klasyk Hali Gąsienicowej
Świnica - Północny Filar (IV+)  "Teraz, kiedy wygodnie leżałem pod oliwką, wszystkie moje myśli o tej pięknej górze odżyły i zdałem sobie sprawę, że właściwie to tylko mi się wydaje, że mam dylemat - wybór może być tylko jeden. Pobiegłem po teczkę z napisem „Jalovec – Comici” ciesząc się, że jednak ją ze sobą zabrałem."
 "Jak będzie Ci za gorąco, to zapierdzielaj tak szybko, żeby Cię wiaterek chłodził!”, czyli Spigolo Comici (V) na Torre Piccola di Falzarego
 "Dawno nic nie kosztowało mnie tyle nerwów jak kontynuacja tego wyciągu (...) jedyne, czego w tym momencie chciałem, to znaleźć się na kempingu, otworzyć whisky i już nie zamykać…"
Torre Margherita - Lorenzi/Maranelli (V)  "Chyba tak to już ze wszystkim jest, że jak się na coś naprawdę czeka, to dostaje się to w najmniej spodziewanym momencie. Oczywiście samo z nieba też nie kapnie. Marzenia trzeba spełniać, a nie tylko marzyć!"
Torre del Diavolo - Dibona/Stösser/Dülfer (VI)  "Po przejechaniu ponad 1000 km, elegancko parkujemy na Passo Gadrena. Teraz to chyba powinniśmy się gdzieś przejść i rozprostować kości, może poszukać już jakiegoś kempu na nocleg, a przynajmniej trochę odpocząć po podróży, ale weź tu człowieku usiedź na dupie, widząc takie ściany na tle błękitnego nieba…"
Gran Cir - Via Demetz (V)  Pośrednio o wspinaniu, czyli Paweł o wycieczce na Pośrednią Grań
 Gálfy-Urbanovič (VI) na Wielickiej Baszcie, czyli kawał pięknego wspinania.
  Kiedy to ja ostatni raz wspinałem się w Tatrach? Coś mi się kojarzy, że wtedy jak mi głaz na nogę spadł, ale kiedy to dokładnie było… Sprawdziłem – we wrześniu! To już pół roku odkąd nic a nic… Toż to przecież niezdrowe! No dobra, co prawda zaliczyłem turystycznie zimowy wschód słońca na Krywaniu, ale umówmy się – to trochę nie to. Oczywiście nie mam nic do szybkich numerków i również lubię, no ale…
Wysoka drogą Motyki (IV) [WI3]  Cez platne (V+), czyli zakończenie sezonu letniego w Tatrach
 Nie codziennie ma się okazję zrobić tak rewelacyjną drogę i zdobyć przy okazji Króla Tatr -
Gerlach/Kurczab (VI-)  Już dawno pomyślałem sobie, że fajnie byłoby podziałać razem w Tatrach, ale Piotr uciął krótko, mówiąc „to nie dla mnie”, wiec specjalnie nie naciskałem. Wiedziałem jednak, że jeszcze kiedyś wrócimy do tego tematu.
No i wróciliśmy… Czarny Szczyt Filarem Puškáša (V) wzięty.  "Zachwycony wspinaniem po drogach Staszka, postanowiłem iść za ciosem i wybrać kolejną z jego repertuaru. Jestem przekonany, że niemal każda z linii tego autora warta jest powtórzenia, jednak jedna z nich szczególnie przykuła moją uwagę. Mowa tu o drodze na południowej ścianie Wschodniego Szczytu Wideł."
 "Wprost nie mogę się doczekać aż wejdę w ścianę i to nie tylko dlatego, że po skalnych liniach duetu Motyka-Sawicki zawsze można oczekiwać pięknego wspinania. Również nie dlatego, że lubię drogi z ciekawą historią w tle (26 lipca 1931r. Motyka i Sawicki jako pierwsi rozwiązali zachodnią ścianę Szarpanych). Tym razem chodzi o wyrównanie porachunków z Wielkim Oszarpańcem, a konkretnie o to, co sobie postanowiłem po mojej pamiętnej przygodzie na Szarpanych sprzed 3 lat. Wejście Motyką na Wielką Szarpaną Turnię po prostu sobie obiecałem, także całe to dzisiejsze wspinanie miało mieć dla mnie bardzo osobisty charakter."
 Prostowanie Filara - nowa droga na zachodniej ścianie Małego Soliska
 "I znowu pod górę! Już na kolanach idę. Gdzie my do cholery jesteśmy? Bo z pewnością nie w Kaliszu! Po tysiącach kobiet, co to mają zawód na świeżym powietrzu, wyłażę na szczyt. Tak, na szczyt! Szczyt Pojezierza. Zdobywam najwyższą kopę w dolinie, a przede mną jest ściana Kościelców i w dole staw. Jeb.ny GPS miał rację!"
 W końcu stanęliśmy na jakimś szczycie,
widoczek jest przedni, humorki dopisują, w dupę ciepło, więc czego chcieć więcej?! Tępa drogą Puskasa (IV) 
Filar Motyki (IV) na Diablej Turni "Jaka ta droga jest? To nie jest Motyka na Zamarłej, czy Małym Lodowym. Tamte drogi to kwintesencja estetyki granitu. Ta droga to kwintesencja górskiego wspinania. Trochę kruszyzny, trochę trawy, ale głównie lita skała, nieraz aż tak, że sensowna asekuracja wymaga użycia haków, spory pion, niechodzona skała, z mchami i porostami, które nie wiadomo czy wyjadą z tej skały i czy jednak będą trzymać, ale też ciekawe formacje skalne i mnóstwo wspinania. Po prostu droga z klimatem. Trudności nie są może wygórowane, ale jest co robić. Nie można powiedzieć, że jest to droga kursowa."
Cesta cez knihu (V), czyli co zrobić żeby się nie narobić, a urobić :)
Początek sezonu letniego w Tatrach. W końcu!
Strzelecka Turnia - Lewy Filar (IV) 
Baranią Drabiną na Baranie Rogi, czyli co się odwlecze...
|
RSS Feed
